Το σχολείο του χωριού μας

     
     Η τελευταία φορά που στις αίθουσες και στην αυλή του ακούστηκαν φωνές και γέλια παιδιών, ήταν το 1995-96. Από τότε μέχρι σήμερα παραμένει βουβό, έρημο και θλιμμένο. Στην εικόνα της εγκατάλειψης προστέθηκε  με το χρόνο  και αυτή της  φθοράς και παρά τις προσπάθειες που έγιναν κατά  καιρούς από το Δήμο για τη  συντήρηση του κτιρίου, αυτό δεν βρισκόταν στην πρέπουσα κατάσταση, στοιχείο που δεν τιμούσε κανένα Δρακοβουνιώτη.

      Όλοι σχεδόν φοιτήσαμε σ΄ αυτό το σχολείο και έχουμε ακόμα ζωντανές τις αναμνήσεις των σχολικών μας χρόνων.  Σίγουρα θα θέλαμε να βρεθεί τρόπος να επισκευασθεί και να αξιοποιηθεί  σε κάτι χρήσιμο για το χωριό και ο Σύλλογος Δρακοβουνιωτών προσπαθεί να πραγματοποιήσει αυτό το στόχο.

     Το Σεπτέμβριο που πέρασε, ο ομογενής συγχωριανός μας Κώστας Πρώιμος που μας επισκέφθηκε, ευαισθητοποιήθηκε και ζήτησε να αναλάβει αυτός το κόστος των εργασιών για τον ελαιοχρωματισμό και την αποκατάσταση ζημιών  στην τοιχοποιία του, ώστε να μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί ως μουσείο δημοτικής εκπαίδευσης του χωριού μας.

     Σήμερα λίγους μήνες μετά το πρώτο βήμα ήδη έγινε. Το κτιριολογικό κομμάτι της  προσπάθειάς μας ολοκληρώθηκε, μετά  την αξιέπαινη και συγκινητική δωρεά του συγχωριανού μας που προαναφέρθηκε. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η οικογένεια του δωρητή έχει βοηθήσει πολλές φορές το χωριό συνδράμοντας σε κοινωφελή  έργα. Τους ευχαριστούμε θερμά και τους ευχόμαστε κάθε καλό και ευημερία.

     Το επόμενο βήμα μας θα είναι να συντηρηθούν και να τοποθετηθούν στη θέση τους τα πράγματα που υπήρχαν στο σχολείο  τον  καιρό της λειτουργίας του. Να βρεθούν και να εκτεθούν σχετικές φωτογραφίες μαθητών και δασκάλων, βιβλία παλαιών εποχών, αναγνωστικά και άλλα σχολικά βιβλία όλων των εκδόσεων και οτιδήποτε άλλο είναι σχετικό την ιστορία του.

    Για να γίνει  όμως αυτό, είναι αναγκαία και πολύτιμη η βοήθεια όλων, με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας. Για τις προτάσεις ή τη βοήθειά σας  μπορείτε να απευθυνθείτε στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Δρακοβουνιωτών, που με τη μέριμνα και την εποπτεία του γίνεται η όλη προσπάθεια.
      Πριν από λίγες μέρες  βρεθήκαμε εκεί, ο δάσκαλος της περιόδου 1978-1981 κος Γεώργιος Κουτρουμάνος,  μαζί με δύο από τους μαθητές του. Καθίσαμε πάλι στα ίδια θρανία που καθόμαστε τότε, με το δάσκαλό μας να μας επιβλέπει και να αναπολούμε με νοσταλγία στιγμές εκείνης της εποχής. 

Στην  παρακάτω φωτογραφία δίνεται μια εικόνα για το πώς περίπου μπορεί να γίνει αυτό που σκεπτόμαστε.